Юрый Паўлоўскі (барабаны) [д/н 17.10.1964 г].
У першы склад гурта уваходзілі Іван Кірчук , Дзмітрый Лукьянчык, Віталь Шкіленак.
Іван Кірчук на момант утварэння гурту працаваў у мінскім вучылішчы мастацтваў на аддзяленні фалькларыстыкі. Да гэтага ён паспеў паўдзельнічаць у этнаграфічных экспедыцыях, запісаць некалькі праграм на радыё, а таксама ўтварыць фальклорны ансамбль “Дзіва”. Дзмітрый Лукьянчык граў з 80-х гадоў у некалькіх рок-гуртах. Навучаючыся ў тым жа вучылішчы, дзе працаваў Іван, Дзмітрый зацікавіўся фолкам, разам з тым далучыўшы да яго Віталія Шкіленка, з якім яны разам удзельнічалі ў гурце Beauty by mistake. З 1995 году пачынаюцца сумесныя рэпетыцыі будучай “Троіцы”. Разам з ансамблям Івана Кірчука “Дзіва” Віталій і Дзмітрый прадставілі сумесную праграму пад новы 1996 год. Упершыню гурт пад назвай “Троіца” выступіў на конкурсе альтэрнатыўных выканаўцаў “Уступі дарогу”, які праводзіўся фондам Сораса. Даючы такую назву свайму калектыву, удзельнікі гурту імкнуліся прытрымлівацца даўніх беларускіх традыцый “траістых” музыкаў. Гэта падразумявала з аднаго боку адданасць старажытным славянскім звычаям, а з другога, паказвала колькасць саміх выканаўцаў. Поспех на конкурсе быў поўнай нечаканасцю для гурту. Пераможца атрымліваў магчымасць бясплатнага запісу ў студыі і ўжо ў 1996 годзе з’явіўся дэма-запіс і некалькі кампазіцый на касетах, тыражом усяго ў сто штук. Нягледзячы на такую маленькую колькасць, адна з іх змагла трапіць у рукі лідэра расійскага гурту “ДДТ” Юрыя Шэўчука. У той час ён займаўся зборам музычнага матэрыялу для свайго піцерскага фестывалю “Песні канца XX веку”(1997). “Троіца” без праблем трапіла ў лік яго ўдзельнікаў . Як успамінаў Іван аб гэтым фестывалі, гурт вельмі баяўся , што разгарачаныя фанаты “ДДТ” і “Алісы” не ўспрымуць іх музыку. Але ўсе аб’вярнулася прызнаннем і поспехам. Тады ж яны змаглі паўдзельнічаць і на фестывалі этнічнай музыкі, прысвечанай 850-годдзю Масквы. У 1997 “Троіца” наведала з канцэртамі Галандыю, дзе музыкаў зноў чакаў поспех. Замест запланаваных трох канцэртаў, гурт змог адыграць усе дзевяць. Галандцаў вельмі зацікавіла манера спеву, тэксты, а таксама інструменты калектыву, большасць з якіх была рарытэтамі з уласнай калекцыі Івана Кірчука.
З гэтага году пачынаюцца актыўныя канцэрты практычна па ўсей Еўропе. “Троіца” наведала Аўстрыю, Германію, Венгрыю, Партугалію, Польшчу, Харватыю, Славенію. На вялікі жаль, на сваёй радзіме ў той час гурт выступаў мала. Гэта было выклікана нізкім інтарэсам беларускай публікі як да стылю музыкі “Троіцы, так і да свайго фальклору.
У 1998 годзе ў Галандыі выходзіць паўнацэнны першы альбом, названы проста “Троіца”. У тым жа годзе пачынаецца яўны раскол у калектыве. На глебе творчага рознагалосся гурт пакідае спачатку Віталій Шкіленак, а потым і Дзмітрый Лукьянчык. Іван Іванавіч застаўся адзін падтрымліваць творчасць былога гурту. У 1998 годзе ён адзін выступае ў Венгрыі, а потым і ў Босніі. Пад час канцэртаў Іван паказвае таксама пастаноўкі “Батлейкі” – лялечнага беларускага тэатра.
Па вяртанню на радзіму Іван спрабуе прадоўжыць творчасць “Троіцы”. У гурт паступова ўліваецца гітарыст Юрый Дзмітрыеў, а таксама барабаншчык Юрый Паўлоўскі з калектыву “Князь Мышкін”. Перапрацаваўшы старую праграму, музыкі ствараюць таксама некалькі новых кампазіцый.
К сярэдзіне 1999 года ўжо новы гурт, змяніўшы назву шляхам дабаўлення да “Троіца” двух слоў “этна-трыо”, адправіўся ў Еўропу. У гэты перыяд было запісана жывое выступленне калектыву на галандскім фестывалі Оеrоl (Урэл). Альбом, па меркаванню гурту, нельга назваць паўнацэнным, ён быў толькі пробай сіл. “Троіца” пачынае працу над новымі песнямі для будучага альбому.
У 2000 годзе ў Галандыі выходзіць сольная праца Івана Іванавіча, пад назвай “Спадчына загінуўшых вёсак”. Гэты альбом змог убачыць свет дзякуючы аднаму галандскаму прадзюсеру, які выпадкова пачуў сольны выступ Івана. Ён адразу прапанаваў яму запіс у студыі. На працягу некалькіх дзён Іван запісвае каля сарака песень для свайго альбома. Пад час працы, з-за нізкіх тэхнічных магчымасцяў, ён вымушан выкарыстоўваць мінімум інструментаў, а часам толькі голас.
Увесь застаўшыся 2000 год гурт выступае ў Еўропе, даючы канцэрты ў Галандыі, Германіі і краінах Балканскага рэгіёна.
У студзені 2001 году пачата праца па запісу другога паўнацэннага альбому “Журавы”. Усе праходзіла ў галандскай студыі. На гэты раз умовы для запісу былі добрыя, што адбілася на якасці гука альбома. Новыя ўдзельнікі, зразумела, прыўнеслі новыя веянні ў творчасць “Троіцы”. Альбом “Журавы” яўна меў змены у гучанні і настроі ў параўнанні з першым альбомам.
У 2002 годзе альбом “Журавы” быў перавыдан спецыяльна для Беларусі, так як галандскі дыск распаўсюджваўся толькі ў Еўропе. У тым жа годзе “Троіца” запісала адну кампазіцыю для шырока рэкламаванага альбома-прысвячэння гурту “Depeche Mode” і таксама выступіла на вялікім этнічным фестывалі ў Малайзіі (“Rain Forest World Music festival”).
У 2003 годзе гурт выступае ў Беларусі, а таксама у Польшчы, Венгрыі, Літве, Латвіі, Босніі і Эстоніі.